Monday, April 15, 2013

SI BUNGA LAVENDER

Dear kawan,

  Terima kasih sebab masih anggap aku sebagai kawan hingga ke saat ini. Terima kasih sebab keluarga kau terlalu baik dgn aku. Terima kasih sebab kau masih tunggu aku walaupun hubungan kita makin jauh.
Maafkan aku kalau aku bukan kawan yang baik. Bukan kawan yang baik. Yang pasti, sampai sekarang aku masih cuba untuk jadi yang terbaik untuk kau.
  Kalau kau sedar, kita dah berkawan untuk tahun yang keLAPAN. Dan itu menakutkan aku. Aku takut takder lagi persahabatan kita untuk tahun depan, tahun lagi depn dan seterusnya. Kenapa?? aku pon tanya jugak soalan tu kat diri aku. :")
  Mungkin bagi kau, aku ni sangat remeh, cengeng, just tau nak down, just tau nak touching..dan sangat merimaskan, dan mungkin jugak kau cuba untuk jadi yang sebaik mungkin utk aku tapi tak boleh. Aku paham.. aku paham semuanya. dan aku hargainya. sangat sangat.
  Aku minta maaf sebab tak mampu jadi yang sebaliknya, jadi ape yang kau expect dari seorang manusia yang jadi kawan kau. Aku cuba jadi someone yang sangat happy, jd org yg kuat, tak touching etc. tapi aku tak sekuat itu. Aku perlukan someone itu ada kat belakang aku, jd supporter aku, jadi pendengar aku. aku tak perlukan pendengar yang baik, aku cuma perlukan someone yang setia mendengar. Aku kuat menangis, sangat kuat, lagi kuat drpd apa yang kau sangka. Dan aku mmg demand sebab kalau aku menangis, aku suka orang pujuk aku, peluk aku, bg semangat kat aku. Lainkan aku?? semua orang expect kalau someone menangis kita kena biarkan dia sorang sorang, trust me, bukan aku!
   Dan tolong percaya aku, kalau kau menangis, aku teringin sangat nak menangis dengan kau, teringin sangat nak peluk kau, teringin sangat nak pujuk kau, bagi semangat dekat kau. seikhlasnya. Tapi kau kuat, kau tak suka menangis, mungkin kau simpan air mata kau sorang sorang..
  Aku tak pasti pon sebenarnya yang kau akan baca blog aku ni. Tapi aku tak pandai nak cakap dengan kau depan depan. Aku takut kau tak terima. Aku takut aku tunggu jawapan kau, dan lastly, aku termalu sendiri.
Aku tahu sangat kau sibuk dengan jadual kau, sibuk dengan kelas, sibuk dengan aktiviti kau. Aku paham, sbb aku pon belajar walaupun tak sehebat kau. Bangga sangat dengan kau :D , jujur, aku tak pernah dengki dengan kau, dan selalu doakan yang baik baik untuk kau. Cuma aku sedih, sedih.. :"(
  Aku cuba paham keadaan kau, aku cuba bagi ruang dekat kau. Apa je yang kau cerita, aku cuba untuk response yang sebaiknya. Walaupun, kadang kadang terlepas amarah kau dengan sikap aku, aku paham.
Tapi aku harap kau pon paham perasaan aku. Perkara yang sama aku rasa, Aku cuba untuk tahan. Tapi tahan aku pun ada had nya jugak. Aku bkn sempurna nak sabar sepenuh hati..   

P/S: tergantung.

1 comment: